Zmiany czasu jesienią i na wiosnę, w państwach członkowskich UE regulowane są dyrektywą w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego.
W tekście stwierdzono, że należy utrzymać jednolity system czasowy UE, nawet jeśli zmiany czasu zostaną zniesione.
Debata: czwartek, 8 lutego
Głosowanie: czwartek, 8 lutego
Procedura: rezolucja
#PE2019
źródło: Biuletyn, sesja plenarna 5 – 8 lutego 2018 (Strasburg)
www.europarl.europa.eu/news/pl/agenda/briefing/2018-02-05/5/czas-letni-i-zimowy-debata-i-glosowanie-nad-zmiana-czasu
Dyrektywa 2000/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 19 stycznia 2001 r.
w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji [1],
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2].
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu [3],
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ósma dyrektywa 97/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego [4] wprowadziła, wspólną we wszystkich Państwach Członkowskich, datę i czas rozpoczęcia i końca czasu letniego w latach 1998, 1999, 2000 i 2001.
(2) Jeżeli Państwa Członkowskie zastosują ustalenia dotyczące czasu letniego, dla funkcjonowania rynku wewnętrznego ważne jest, aby wspólna data i czas rozpoczęcia i końca okresu obowiązywania czasu letniego zostały ustalone w całej Wspólnocie.
(3) Ponieważ okres czasu letniego uznany za najodpowiedniejszy przez Państwa Członkowskie trwa od końca marca do końca października, jest wskazane, aby okres ten został utrzymany.
(4) Sprawne funkcjonowanie określonych sektorów, nie tylko transportu i komunikacji, ale również innych sektorów przemysłu, wymaga stałego, długookresowego planowania. Zatem przepisy dotyczące czasu letniego powinny być ustanowione na czas nieokreślony. Artykuł 4 dyrektywy 97/44/WE przewiduje, że Parlament Europejski i Rada mają przyjąć do dnia 1 stycznia 2001 uregulowania, które będą stosowane od 2002 r.
(5) Po to, aby informacje były jasne i dokładne, harmonogram wprowadzania okresu czasu letniego dla kolejnych pięciu lat powinien być publikowany, co pięć lat.
(6) Wdrażanie niniejszej dyrektywy powinno ponadto być monitorowane przy pomocy sprawozdania na temat oddziaływania niniejszych przepisów na wszystkie odnośne dziedziny, które ma być przedstawione przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu,. Sprawozdanie to powinno opierać się na informacjach udostępnionych Komisji przez Państwa Członkowskie w czasie wystarczającym od przedstawienia sprawozdania w określonym terminie.
(7) Jeżeli Państwa Członkowskie nie zdołają wystarczająco zharmonizować harmonogramu dla okresu czasu letniego, w celu ułatwienia transportu i komunikacji, a cel ten może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości, jak określono w art. 5 Traktatu. Niniejsza dyrektywa nie dotyczy niczego ponad to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(8) Ze względów geograficznych, ustalenia dotyczące czasu letniego nie mają zastosowania w odniesieniu do terytoriów zamorskich Państw Członkowskich,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Do celów niniejszej dyrektywy „okres czasu letniego” oznacza okres w roku, w którym zegary ustawia się o 60 minut do przodu w porównaniu do reszty roku.
Artykuł 2
Począwszy od 2002 r. okres czasu letniego zaczyna się w każdym Państwie Członkowskim o godz. 1.00 czasu uniwersalnego (GMT) w ostatnią niedzielę marca.
Artykuł 3
Począwszy od 2002 r. okres czasu letniego kończy się w każdym Państwie Członkowskim o godz. 1.00 czasu uniwersalnego (GMT) w ostatnią niedzielę października.
Artykuł 4
Komisja opublikuje komunikat w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich [5] po raz pierwszy przy okazji publikowania niniejszej dyrektywy i potem, co pięć lat, zawierający harmonogram przedstawiający daty rozpoczęcia i końca okresu czasu letniego dla kolejnych pięciu lat.
Artykuł 5
Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu w sprawie oddziaływania przepisów niniejszej dyrektywy na dane sektory, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2007 r.
Sprawozdanie sporządza się w oparciu o informacje udostępnione Komisji przez każde Państwo Członkowskie, najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2007 r.
Jeśli będzie to konieczne, w wyniku wniosków płynących ze sprawozdania, Komisja składa właściwe propozycje.
Artykuł 6
Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania w odniesieniu do terytoriów zamorskich Państw Członkowskich.
Artykuł 7
Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przed dniem 31 grudnia 2001 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
Artykuł 8
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Artykuł 9
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 19 stycznia 2001 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
N. Fontaine
Przewodniczący
W imieniu Rady
B. Ringholm
Przewodniczący
[1] Dz.U. C 337 z 28.11.2000, str. 136.
[2] Opinia wydana dnia 29 listopada 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 20 grudnia 2000 r.
[4] Dz.U. L 206 z 1.8.1997, str. 62.
[5] Dz.U. C 35 z 2.2.2001.
————————————————–
źródło: eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32000L0084&from=EN
